Przeprosiny i Rozdział *3*

Wybaczcie, że tak długo nie pisałam, ale sami wiecie, że jest dużo do odrobienia. Zresztą i tak już nie mam za dużo pomysłów.  Dobra, nie będę już przedłużać...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Francesca była w fatalnym stanie. Gdy jej budzik zadzwonił już nie spała, ale trochę bała się cokolwiek zrobić. Przedłużała każdą swoją czynność by uniknąć śniadania z bratem. Była gotowa nawet spóźnić się do Studia ON BEAT, choć Fran kocha to miejsce najbardziej na świecie. Dziewczyna ubrała się w niebiesko-różową sukienkę oraz naszyjnik z misiem i zeszła na dół po stromych schodach.
- Witaj siostrzyczko. - przywitał się Luca i dopił herbatę.
- Cześć. - oznajmiła ze spokojem, choć w duchu była bardzo zdenerwowana.
- Jest już późno, lepiej idź do szkoły.
- Przecież mieliśmy pogadać? - zdziwiła się - Nic z tego nie rozumiem...
- Później to zrobimy. Idź.
- Ok. To pa.
Wzięła ze stołu butelkę wody i poszła.
                                                 
Przez całą drogę myślała o tej sprawie. Było jej przykro i miała wyrzuty sumienia, że dała się namówić dopiero poznanemu chłopakowi na ten długi, choć przyjemny spacer. Marzyła by ktoś ją przytulił. Nie. Marzyła by Marco ją przytulił. Otrząsnęła się z myśli i spojrzała na swój śnieżnobiały zegarek z turkusowym akcentem. Była 9.00. W Studiu zawsze się spotykają właśnie o 9.00. "Jestem spóźniona!!!!" - pomyślała Fran i zaczęła energicznie. Nagle ktoś ją złapał za rękę. To nie był nikt inny. To był słodki Meksykanin.
- Witaj, jak dobrze, że się widzimy.
- Słuchaj, przepraszam, ale bardzo się spieszę!! Jestem spóźniona do Studia!!
- Ale to zajmie tylko chwilę...
- Marco, pa!
- Ale... pa. - odpowiedział zrezygnowany.

Dziewczyna pobiegła i zostawiła swą miłość na chodniku. Wreszcie ze zmęczenia już tylko truchtała. Obok niej pojawił się Fede - bardzo dobry wokalista, a także przyjaciel.
- Hej, też się spóźniłaś? - powiedział nie przestając biec.
- Tak! O, już widać Studio!
- Uff! Mam nadzieję, że nie będziemy mieć zbyt dużych kłopotów.
- Ja też nie.
Oboje stanęli by odpocząć, a później powędrowali do Sali prób. Federico otworzył drzwi, w trakcie gdy Pablo i Angie tłumaczyli zadanie.
- O, już jesteście. Dobrze tym razem Wam wybaczymy, ale pierwszy i ostatni raz. Zrozumieliście?
- Tak, tak dziękujemy. - odpowiedzieli w tym samym czasie.

Uczniowie na zajęciach ćwiczyli piosenkę, którą mają później zaprezentować Antonio. Na koniec lekcji Pablo oznajmił:
- Słuchajcie! W tym tygodniu odbędą się zapisy do Studia. Bylibyśmy wdzięczni gdybyście powiedzieli to wszystkim, którzy lubią śpiewać i tańczyć oraz mają marzenia, dyscyplinę i wielki talent. Dziękuję, koniec zajęć.

Gdy Pablo wypowiedział te słowa Francesca od razu pomyślała o Marco i uśmiechnęła się pod nosem. Już nie mogła się doczekać reakcji chłopaka.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mam do Was pytanie: Czy wiecie ile wzrostu ma Xabiani lub Lodo? Jeżeli wiecie napiszcie mi w komentarzu. Z góry dziękuję.

Ciao, XXXX